moja-mier

Wróciam ku przestrodze, karze i pogardzie.

Już nie szukam kogoś kto by się tym przejal!

Boże jedyny! Proszę mi pomóc perswazją lub sila!!!

Tu jest ciemno? Wy jeszcze nie wiecie co to jest prawdziwa ciemnosc, ale ja wam powiem. Tam gdzie zamyka się oczy ze strachu, gdzie nikt nie oddycha. bo boi się, że ktoś go usyszy. Tam gdzie serce jest już tylko jedną, wielką, krwawą raną. Tam gdzie czowiek nie szuka nawet po omacku ścian, bo wie, że ich nie ma! Wie, że jeśli się cofnie - spadnie i zginie! Jeśli pójdzie na przód - spadnie i zmiażdzy go podloga! Jesli zostanie - udusie się wlasny krzykiem! To tam jest ciemnosc!

I odejdziemy i skonczą się męki!

A cóż to za ruch - dzieci kwiaty!!!

Phi.

Pożalowania godna filozofia, bo po co mówić o woniach Arabii gdy wokól cuchnie kal???

Wojna musi być, ludzi nic nie zmieni.

Nigdy.

Nie ma się co ludzic, ze będą lepsi, bo nie będą.

WIĘC PYTAM RAZ JESZCZE;

KTÓŻ ODRÓŻNI SKINÓW OD DZIECI KWIATÓW ???

"Dzięki niebu - Przesilenie

Przeminęlo już bezpiecznie

I powolne ciala gnicie

Juz minelo ostatecznie

I goraczka, zwana  życiem

Już minęla ostatecznie

Ach, bezwladnie wiem i smutnie

Wszystkich sil jam pozbawiony

Żaden muskul sie nie rusza -

Gdym na wzdluż tak polożony -

Mniejsza o to - Tak mi lepiej

Gdym na wzdluż tak polożony...

Leżę - leżę - tak spokojnie -

W cichym lożu leżę sobie,

Że ktoś móglby patrząc na mnie

Sądzić, żem jest trupem w grobie.

Ach - i drżalby patrząc na mnie,

Sądząc żem jest trupem w grobie... (...)"

E.A.Poe "Dla Ani"

Ty który...

Pamiętam to jakby to bylo wczoraj. Trzęsly ci sie dlonie. Drżaly usta. Chciales cos powiedziec. Chyba.

W czarnej urnie moich wszystkich czarnych lat,

Czarna byskawica spala czarny kwiat,

Czarne slonca gasną, wschodzi czarny nów,

Spieszmy się nim czarny dzień powróci znów

Twoje cialo zlote zwija się jak dym

Drga i zlotym potem plynie a ja z nim,

W czerni tonąc piję zloto z twoich ust

Tak jak tamtej wiosny sok z rozdartych brzóz..

Ale wciąż dokola pelznie tamten czas

Mych toporów krwawych, twoich barwnych szmat..

Byl zmrok, a potem jakieś lustra. Mnóstwo ludzi. Duszący zapach perfum.

I czara pelna krwi.

Piliście z niej, czyż nie? Wy wszyscy którzy mówiliście o ludzkości piliście krew nad moim grobem. A wy? To przecież wlasnie wy miesliście być krwią z mojej krwi.

Deszcz.

Czemu boicie się deszczu? Przecież palec boga was nie sięgnie! Uciekaliscie z mojego cmentrza, zostawiając na nim duszący zapach radości. Porozrzucane kwiaty i świeczki.

Mój piękny pogrzeb... moja piękna mahoniowa trumna...